Jak już znalazłeś to warto by podać jakieś numer / link. Jako że nie jest zbyt długie to wkleję tutaj całość, w rozporządzeniu jest nawet podany konkretny paragraf ustawy na podstawie której pobierane są opłaty i nie jest to ustawa o UDT tylko ustawa o elektromobilności i paliwach alternatywnych.A ja znalazłem choć trochę to trwało
Rozporządzenie określające wysokość stawek opłaty za nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, uznanie kodu oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym oraz terminu wnoszenia tej opłaty
Wysokość stawek opłaty za nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, uznanie kodu oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym oraz termin wnoszenia tej opłaty w roku 2022.
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA KLIMATU I ŚRODOWISKA 1
z dnia 31 marca 2022 r.
w sprawie wysokości stawek opłaty za nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, uznanie kodu oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym oraz terminu wnoszenia tej opłaty w roku 2022
Na podstawie art. 41b ust. 5 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110, 1093 i 2269) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Wysokość stawki opłaty za nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, zwanego dalej "numerem EIPA", uznanie kodu nadanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którym Rzeczpospolita Polska nawiązała współpracę w zakresie wzajemnego uznawania kodów, zwanego dalej "kodem", oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym, zwanej dalej "opłatą", wynosi miesięcznie:
1)
10 zł - w przypadku opłaty pobieranej od operatora ogólnodostępnej stacji ładowania, stacji gazu ziemnego lub stacji wodoru, na której świadczona jest usługa tankowania wodoru;
2)
50 zł - w przypadku opłaty pobieranej od dostawcy usługi ładowania.
§ 2.
Opłata jest wnoszona najpóźniej do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nadano numer EIPA, uznano kod lub utrzymywano numer EIPA albo kod w systemie teleinformatycznym.
§ 3.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1 Minister Klimatu i Środowiska kieruje działem administracji rządowej - energia, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 października 2021 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Klimatu i Środowiska (Dz. U. poz. 1949).
Art. 41b. [Wniosek o nadanie numeru EIPA]
1.
Operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego oraz operator stacji wodoru świadczący usługę tankowania wodoru składa do Prezesa UDT wniosek o:
1)
nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, zwanego dalej "numerem EIPA";
2)
uznanie kodu nadanego mu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którym Rzeczpospolita Polska nawiązała współpracę w zakresie wzajemnego uznawania kodów, zwanego dalej "kodem", za równorzędny numerowi EIPA, pod warunkiem że taki kod odpowiada strukturą numerowi EIPA.
2.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się przed rozpoczęciem działalności jako operator ogólnodostępnej stacji ładowania, dostawca usługi ładowania, operator stacji gazu ziemnego lub operator stacji wodoru, na której świadczona jest usługa tankowania wodoru, za pośrednictwem rejestru.
3.
Za nadanie numeru EIPA, uznanie kodu oraz utrzymanie go w systemie teleinformatycznym Prezes UDT pobiera opłatę miesięczną:
1)
od operatora ogólnodostępnej stacji ładowania, stacji gazu ziemnego lub stacji wodoru, na której świadczona jest usługa tankowania wodoru - równą iloczynowi stawki opłaty wynoszącej maksymalnie 25 zł i liczby jego ogólnodostępnych stacji ładowania, stacji gazu ziemnego lub stacji wodoru, na których świadczona jest usługa tankowania wodoru;
2)
od dostawcy usługi ładowania - równą stawce opłaty wynoszącej maksymalnie 50 zł.
4.
Podmiot posiadający numer EIPA lub uznany kod wskazuje go we wniosku o przeprowadzenie badań technicznych, o których mowa w art. 16 ust. 1, art. 27 ust. 1 lub art. 29c ust. 1.
5.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, w terminie do dnia 15 grudnia każdego roku na kolejny rok kalendarzowy, wysokość stawek opłaty za nadanie numeru EIPA, uznanie kodu oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym oraz termin wnoszenia tej opłaty, uwzględniając konieczność pokrycia niezbędnych kosztów prowadzenia i utrzymania rejestru oraz potrzebę ujednolicenia terminów wnoszenia opłaty, a także mając na uwadze, aby wysokość tej opłaty nie wpływała negatywnie na rozwój sieci stacji ładowania, stacji gazu ziemnego i stacji wodoru.
Kiedy urządzenie podlega badaniom
1. Stacja ładowania to:
- urządzenie budowlane obejmujące co najmniej jeden punkt ładowania o normalnej mocy (do 22 kW w przypadku stacji ogólnodostępnej oraz powyżej 3,7 kW do 22 kW w przypadku stacji innej niż ogólnodostępna) lub punkt ładowania o dużej mocy, (powyżej 22 kW), związane z obiektem budowlanym lub
- wolnostojący obiekt budowlany z zainstalowanym co najmniej jednym punktem ładowania o normalnej mocy lub punktem ładowania o dużej mocy
– wyposażone w oprogramowanie wykorzystywane do świadczenia usługi ładowania, wraz ze stanowiskami postojowymi, których liczba odpowiada liczbie punktów ładowania umożliwiających jednoczesne świadczenie tej usługi, oraz, w przypadku gdy stacja ładowania jest podłączona do sieci dystrybucyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, instalacją prowadzącą od punktu ładowania do przyłącza elektroenergetycznego.
Stacje ładowania możemy podzielić na:
- Ogólnodostępne stacje ładowania dostępne na zasadach równoprawnego traktowania dla każdego posiadacza pojazdu elektrycznego i pojazdu hybrydowego. Operatorzy ogólnodostępnych stacji ładowania są zobowiązani do przekazywania danych do Ewidencji Infrastruktury Paliw Alternatywnych (EIPA), a stacje ładowania podlegają badaniom technicznym przeprowadzanym przez UDT.
- Nieogólnodostępne stacje ładowania to wszystkie inne stacje ładowania, nie spełniające definicji ogólnodostępnej stacji ładowania. W przypadku gdy takie stacje świadczą usługę ładowania podlegają również badaniom technicznym przeprowadzonym przez UDT, natomiast eksploatujący nie są zobligowani do przekazywania danych do Ewidencji Infrastruktury Paliw Alternatywnych (EIPA).
2. Infrastruktura ładowania drogowego transportu publicznego to punkty ładowania wraz z niezbędną dla ich funkcjonowania infrastrukturą towarzyszącą oraz stacje wodoru, przeznaczone do ładowania lub tankowania pojazdów samochodowych wykorzystywanych w transporcie publicznym, w szczególności autobusów zeroemisyjnych.
W przypadku punktów ładowania stanowiących infrastrukturę ładowania drogowego transportu publicznego, prezes UDT nie wydaje opinii w zakresie zgodności dokumentacji technicznej z wymaganiami technicznymi. Opinia jest wydawana jedynie w przypadku stacji ładowania (art. 15, pkt 1 Ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych).
Kolega pisal ze UDT homologuje urzadzenia i dlatego chcialem poznac ceny i wymogi. Zwyczajnie nie wiedzialem ze UDT sie homologacjami zajmuje.Nie jestem do końca pewien ale wydaje mi się że z tą homologacją jest podobnie jak z homologacją samochodów - wystarczy że urządzenie uzyska ją w jednym z krajów UE. Na stronie UDT nie ma nic na temat homologowania urządzeń do ładowania. Obowiązują za to normalne przepisy jak dla wszystkich urządzeń dozorowanych przez UDT - przed oddaniem do użytku musi nastąpić badanie techniczne wstępne (odbiór) a później badania techniczne okresowe (dozór)
URZĄDZENIA ELEKTRYCZNE
Deklaracja Zgodności WE, Certyfikat CE, Oznakowanie CE
Dyrektywy Nowego Podejścia przedstawiają zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa dla różnych grup produktów. W przypadku urządzeń elektrycznych obowiązującymi dokumentami są:
Każdy wprowadzany do obrotu lub oddawany do użytku wyrób elektryczny musi spełniać postanowienia odpowiednich Dyrektyw, a więc musi zostać oznakowany znakiem CE. W celu poprawnego spełnienia wymagań, Komisja Europejska opracowała tzw. Systemy Oceny Zgodności. Wskazują one wymagania, jakie muszą zostać spełnione, aby poprawnie wprowadzać wyroby do obrotu. Zwieńczeniem procesu oceny zgodności jest oznakowanie produktu znakiem CE i wystawienie deklaracji zgodności dla wyrobu. W nielicznych sytuacjach należy również uzyskać Certyfikat CE dla urządzenia elektrycznego.
- od 20 kwietnia 2016 roku Dyrektywa 2014/35/UE (przed tą datą dyrektywa 2006/95/WE) "Dyrektywa w w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku sprzętu elektrycznego przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia"
- od tej samej daty Dyrektywa 2014/30/UE (przed tą datą dyrektywa 2004/108/WE) "Dyrektywa w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej".
- często w ocenie zgodności określonych grup urządzeń elektrycznych należy zastosować również dyrektywę RoHS II 2011/65/UE "Dyrektywa w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym".
ZAKRES DYREKTYWY
Nowa Dyrektywa LVD 2014/35/UE (oraz stara dyrektywa LVD 2006/95/WE) odwołują się do urządzeń elektrycznych pracujących w określonych granicach napięć. Jeżeli produkowany/importowany przez Twoją organizację wyrób przeznaczony jest do użytkowania przy napięciu nominalnym od 50V do 1000V prądu przemiennego, lub od 75V do 1500V prądu stałego, Twoje przedsiębiorstwo obligatoryjnie musi spełniać wymagania dyrektywy LVD. Jest to w zasadzie jedyna, dość oczywista definicja urządzenia elektrycznego pracującego w określonych granicach napięć.
Dyrektywa 2014/35/UE (2006/95/WE) określa również urządzenia, których napięcie nominalne znajduje się w zakresie dyrektywy, jednak ze względu na specyfikę tych urządzeń, są one wyłączone z wymagań niniejszej dyrektywy. A są to:
- sprzęt elektryczny przeznaczony do pracy w atmosferze zagrożonej wybuchem,
- sprzęt elektryczny o przeznaczeniu radiologicznym i medycznym,
- elektryczne części dźwigów osobowych i towarowych,
- liczniki energii elektrycznej,
- wtyczki i gniazda użytku domowego,
- urządzenia sterujące do ogrodzeń pod napięciem,
- zakłócenia radioelektryczne
- urządzenia przeznaczone do pracy na statkach, statkach powietrznych oraz kolei
- specjalnie skonstruowane zestawy do przeprowadzania badań, przeznaczone wyłącznie do użytku w tym celu w jednostkach badawczo-rozwojowych
Dyrektywa EMC 2014/30/UE (2004/108/WE) odwołuje się do urządzeń elektrycznych (w każdym zakresie napięć), które:
Podobnie jak w poprzednim przypadku, dyrektywa EMC wyłącza ze swoich wymagań następujące urządzenia:
- mogą być zdolne do wywoływania w swoim środowisku zaburzenia elektromagnetyczne,
- mogą nie być odporne na zaburzenia wywoływane przez inne urządzenia.
- urządzenia telekomunikacyjne,
- urządzenia radiowe,
- wyroby medyczne,
- pojazdy,
- produkty lotnicze
- specjalnie skonstruowane zestawy do przeprowadzania badań, przeznaczone wyłącznie do użytku w tym celu w jednostkach badawczo-rozwojowych
Dyrektywa RoHS 2011/65/UE odwołuje się do urządzeń elektrycznych pracujących przy napięciu do 1000V prądu przemiennego, lub do 1500V prądu stałego, które służą do:
Dyrektywa także określa szczególne grupy wyrobów objętych dyrektywą:
- wytwarzania prądu,
- przesyłania prądu,
- pomiaru prądu
- wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego,
- małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego,
- sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny,
- sprzęt konsumencki,
- sprzęt oświetleniowy,
- narzędzia elektryczne i elektroniczne,
- zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy,
- wyroby medyczne,
- przyrządy do nadzoru i sterowania, włącznie z przyrządami do nadzoru i sterowania w obiektach przemysłowych,
- automaty wydające,
- inne SEE (Sprzęt elektryczny i elektroniczny) nieobjęty żadną z powyższych kategorii
Podsumowując zakresy trzech dyrektyw:
- zdecydowana większość urządzeń elektrycznych pracujących pod napięciem do 50V prądu przemiennego, lub do 75V prądu stałego podlega pod wymagania dyrektyw EMC 2014/30/UE (2004/108/WE) i RoHS II 2011/65/UE.
- Wyroby pracujące pod napięciem w zakresach 50V - 1000V prądu przemiennego, lub 75V - 1500V prądu stałego, przeważnie podlegają pod wymagania wszystkich trzech dyrektyw, a więc zarówno dyrektywy LVD 2014/35/UE (2006/95/WE), EMC 2014/30/UE (2004/108/WE), jak i RoHS II 2011/65/UE.
Czyli kolega sie czepial mnie, a sam pisal o niezbednych homologacjach ktorych udziela UDT, i to nie jest prawda… ? moje zycie stracilo „sęs” 😂Jak tak teraz czytam to chyba jednak na stacje ładowania nie ma żadnych specjalnych homologacji tylko podlegają zwykłej certyfikacji CE a UDT sprawdza przy odbiorze czy dokumentacja zgadza się z wymaganiami technicznymi
Może ten kolega pomylił homologację z odbiorem technicznym ale to nie kosztuje dużo tylko trwa trochę czasu. Jeszcze rok temu pisano że na odbiór czeka się rok-dwa, teraz podobno jest trochę lepiej.Czyli kolega sie czepial mnie, a sam pisal o niezbednych homologacjach ktorych udziela UDT, i to nie jest prawda… ? moje zycie stracilo „sęs” 😂
Juz dawno pisali ze jest lepiej.Może ten kolega pomylił homologację z odbiorem technicznym ale to nie kosztuje dużo tylko trwa trochę czasu. Jeszcze rok temu pisano że na odbiór czeka się rok-dwa, teraz podobno jest trochę lepiej.
Zwracam honor. Nie znalazłem tego. Mnie po prostu rozwalili gdy chciałem udostępnić swoją ładowarkę AC kilka lat temu. Pomijając jednorazowy koszt rzędu blisko tysiąc złotych, do tego abonament miesięczny, to jeszcze okazało się, że do zwykłej ładowarki którą normalnie możesz kupić w sklepie nie ma szans na dostarczenie wymaganych papierków. Papierki musiałoby wydać bezpośrednio UDT, generalnie odpuściłem, bo na kopanie się z koniem nie miałem ochoty. Tym bardziej, że ładowarka miała być darmowa.A ja znalazłem choć trochę to trwało
Rozporządzenie określające wysokość stawek opłaty za nadanie indywidualnego kodu identyfikacyjnego, uznanie kodu oraz ich utrzymanie w systemie teleinformatycznym oraz terminu wnoszenia tej opłaty